İkinci yolculuğum iş için olacak. Chicago dönüşünün iki gün sonrası, ev dağınık. MAE Center'da çalıştığım FEMA projesinin eyalet workshoplarından Alabama olanına hoca beraber gideceğimizi söyledi. Sonra çok yoğun olduğu için sattı ve yalnız gideceğimi söyledi. Holiday Inn'den sonra Mariott'ta kalacağım. Salı günü gidişin dönüşü Çarşamba.
"The Windy City" bırakmamakta ısrarcı ama. Chicago'ya gidecek uçağım 1.5 saatten fazla rötarla kalkıyor. Bağlantıma yetişemezsem Champaign'e geri getireceklerine dair American Airlines'dan söz alarak olur da Huntsville uçağı daha fazla rötar yaparsa yakalarım diyerek biniyorum ve Chicago'daki bağlantımı kaçırıyorum.
Bankodaki görevli beni Huntsville'e götürebilmek için başka yol olup olmadığına bakıyor ve Charlotte bağlantılı başka bir uçağa alıyorlar beni. He bu arada bu kaçırdığım uçak o gün Huntsville'e giden son uçak.
Yarım saat rötarlı Charlotte uçağı bir yarım saat daha rötar yapınca Charlotte'taki bağlantıya yetişebilmek gibi bir ihtimal de kalmıyor.
Champaign'e geri dönüş yolu göründü.
Biletimi iptal ederken çok sakin ve normal bir şeymişcesine "Evet efendim Charlotte'taki bağlantıya yetişemeyeceksiniz. Bu gece Charlotte'ta kalacaksınız." tepkisiyle karşılaştım. "Sıçarım Charlotte'una ulan Champaign'e götürün beni geri." diyince biraz anlaşır gibi olduk. Son Champaign uçağına biletimi kestirip (bilet bankosundaki kadın sadece son uçakta yer olduğunu söylediği için) beklemeye başladım.
Bu kadınlara (kilolu, zenci, aksi ve yorgun) güvenmemek gerekiyormuş yalnız. Biletim elimde kapıya gittiğimde bir önceki uçağa standby yazılıp yazılamayacağımı sorduğumda tabi buyrun yerimiz var diyen görevli elime uçuş kartımı verdi anında.
Öğleden sonra 1'de çıktığım evime gece 12 civarı döndüm. Chicago dönüşünün 3 gün sonrası... Ev daha da dağınık. Bir haftalık bezmişlik...
Fenerbahçe - Chelsea maçına kadar sanırım böyle gitti. Babam, kardeşim nerdesin hiç sesin çıkmıyor dedi Messenger'ı ilk açtığımda.
Bir daha olmasın. Uçuşlarda mümkün olduğunca Chicago bağlantısından kaçılacak artık.
"The Windy City" bırakmamakta ısrarcı ama. Chicago'ya gidecek uçağım 1.5 saatten fazla rötarla kalkıyor. Bağlantıma yetişemezsem Champaign'e geri getireceklerine dair American Airlines'dan söz alarak olur da Huntsville uçağı daha fazla rötar yaparsa yakalarım diyerek biniyorum ve Chicago'daki bağlantımı kaçırıyorum.
Bankodaki görevli beni Huntsville'e götürebilmek için başka yol olup olmadığına bakıyor ve Charlotte bağlantılı başka bir uçağa alıyorlar beni. He bu arada bu kaçırdığım uçak o gün Huntsville'e giden son uçak.
Yarım saat rötarlı Charlotte uçağı bir yarım saat daha rötar yapınca Charlotte'taki bağlantıya yetişebilmek gibi bir ihtimal de kalmıyor.
Champaign'e geri dönüş yolu göründü.
Biletimi iptal ederken çok sakin ve normal bir şeymişcesine "Evet efendim Charlotte'taki bağlantıya yetişemeyeceksiniz. Bu gece Charlotte'ta kalacaksınız." tepkisiyle karşılaştım. "Sıçarım Charlotte'una ulan Champaign'e götürün beni geri." diyince biraz anlaşır gibi olduk. Son Champaign uçağına biletimi kestirip (bilet bankosundaki kadın sadece son uçakta yer olduğunu söylediği için) beklemeye başladım.
Bu kadınlara (kilolu, zenci, aksi ve yorgun) güvenmemek gerekiyormuş yalnız. Biletim elimde kapıya gittiğimde bir önceki uçağa standby yazılıp yazılamayacağımı sorduğumda tabi buyrun yerimiz var diyen görevli elime uçuş kartımı verdi anında.
Öğleden sonra 1'de çıktığım evime gece 12 civarı döndüm. Chicago dönüşünün 3 gün sonrası... Ev daha da dağınık. Bir haftalık bezmişlik...
Fenerbahçe - Chelsea maçına kadar sanırım böyle gitti. Babam, kardeşim nerdesin hiç sesin çıkmıyor dedi Messenger'ı ilk açtığımda.
Bir daha olmasın. Uçuşlarda mümkün olduğunca Chicago bağlantısından kaçılacak artık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder